Kayıtlar

Sevgi tohumu

Verdiğiniz değerin karşılık bulup bulmadığını hiç düşündünüz mü? verdiklerinize değip değmediğini, ya da yıllardır içinizde büyüttüğünüz o insansı sevginin dışa vurumunun hiç hor görülmediğini. Günümüzde insanlar sevginin kendisini zayıflatacağını düşünerekten biraz yozlaşmaya biraz duvarlaşmaya başlıyor, aslına bakarsanız hepimizin sevgiye ihtiyacı var ama kimsenin kimseyi sevmeye cesareti yok, ya çıkar peşindeyiz ya da kendimizi koruma.   Korkmadan birini sevmenin nasıl bir duygu olduğunu yavaş yavaş tadıyorum, bunun tadı öyle yediğimiz şeylere pek benzemiyor ya da doğumdan bugüne bize yaşatılan duygulara. İki tane annenizin olduğunu düşünün, iki babanın, iki kardeşinizin ya da sizden bir tane daha olduğunu. Sanırım böyle bir duygu, evet evet sizden bir tane daha var. Bazılarınızın benim kendime tahammülüm yok ikinciyi ne yapacağım dediğini duyar gibiyim ama öyle değil en çok kendimizi seviyor en çok kendimizi düşünüyoruz tarif ettiğim duygu da aslında tam bu da, böldüğünüz bir p...
           Beklemek, zor mudur sizce? umutsuzu beklemek mesela zor mudur? olacağını bildiğin şeyi kolayca beklersin atalarımız da demiş zaten sayılı gün çabuk geçer diye ama ya umudun olmasa bile kendini kaptırdığın o şeyi nasıl beklersin kaç gün sayarsın.                         Beklemek kelimesi benim dağarcığımda sabırla eş değer çünkü beklediğim şeyler aslında benim bile ihtimal vermediklerim olmayacağını bile bile içine düştüklerim bu yüzden kendimi kendi sabrımla sınıyorum ne verebilecek ki o gelecek şey bu geçen zamanımı mı beklerken kaybettiklerimi mi hüznünü geçirebilecek mi mesela kendi kendine kırdığın kalbini iyileştirebilecek mi hiç zannetmiyorum ama vazgeçemiyorum nedendir bilinmez hiçbir şeyi kolayca unutamıyorum belki çok değer verdiğimden belki çok salak olduğumdan buna karar veremeyeceğim ama ben galiba senin gelmeyişini bile bekleyeceğim ne diyor Ahmet Şafak Ankaraya deniz geli...

Kaybetmek

       Kaybetmek, insan neyi kaybeder hayatta dostunu mu? sevgilisini mi? parasını mı? şansını mı? sevgisini mi? saygısını mı? yoksa hepsiyle birlikte kendini mi?       Ben kaybetmenin ne acı şey olduğunu kendimi kaybettiğimi anladığım an başladım aslına bakarsanız yukarıda saydığım her şeyi birer birer kaybettim zaten hepsi çorap söküğü gibi gelmeye başlıyor.Önce sevdiğim kadını kaybettim sonra sevgimi aşka olan inancımı kaybettim dost dediğim onlarca insanı kaybettim gerçekten dostum değillermiş sonra sevgimi saygımı hayata olan inancımı tutkularımı kaybettim kaybettim kaybettim...      İnsan bazen oturup düşünüyor kaybettiklerin senin gerçek benliğini ortaya mı çıkardı yoksa seni yarım mı bıraktı bunun kararını bir türlü verebilmiş değilim şuan ki halimden de memnun olduğum söylenemez bu da bana kaybettiklerimin beni yarım bıraktığını düşündürüyor geri kazanmak için elimden geleni yapıyorum hatta çünkü yalnızlık o kadar da dışarı...
Bu benim ilk blog yazım size bahsedeceğim çok şeyim var fakat  ilk izlenime önem veren biri olduğum için size kendimi nasıl tanıtırım diye düşünüp bir şeyler zırvalamaktansa bir şiirimle merhaba demek isterim.       Yağmuru seyrediyorum bir gece yarısı       Sokak lambasında yüzün beliriyor mesela.       Her yağmur damlasında umutlarımı görüyorum       Fakat onlar da hızla yere çakılıyor.       Rüzgarın sesi adeta sev der gibi       Ama içimi üşüten gece yalnızlığımı yüzüme çarpıyor.       Peki ya beklenen güneş sana olan umudum mu       Yoksa boşa kurduğum hayaller mi       Senin bana gelmeyişini seviyorum ben       Sen gelmesende kapılıyorum sensizliğe, sessizliğe..